ശ്രുതിയുടെ മരണം : കൊലപാതകമോ ?
വിദ്യാഭ്യാസ വായ്പ ലഭിക്കാത്തതിനെത്തുടര്‍ന്നു ആത്മഹത്യക്ക് ശ്രമിച്ച നര്ഴ്സിംഗ് വിദ്യാര്‍ഥി മരിച്ചു എന്നാ വാര്ത്തയോടെ വീണ്ടുമൊരു തൊഴിലാളിദിനം വന്നെത്തുമ്പോള്‍ , രാവിലെ ചൂട് ചായക്കൊപ്പം കുറെപ്പേരെങ്കിലും “ശ്ശൊ കഷ്ടമായി ” എന്ന ഉപകാരമില്ലാത്ത മഴത്തുള്ളിയുടെ ആയുസുള്ള സഹതാപത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞൊരു ഖേദപ്രകടാനത്തോടെ ആ വാര്‍ത്തയും വായിച്ചു സ്പോര്‍ട്സ് പെജിലെക്കോ , സിനിമ പെജിലെക്കോ നീങ്ങിയിരിക്കാമെന്ന കണക്കുകൂട്ടളില്‍ തുടര്‍ന്നെഴുതട്ടെ …
വിദ്യഭ്യാസ വായ്പ പതിനായിരം കോടി എത്തിനില്ക്കുന്നെന്നും അതൊരു കിട്ടാക്കടത്ത്തിന്റെ രൂപത്ത്തിലെക്കാന് പോക്കെന്ന് പറയപ്പെടുമ്പോള്‍ , ഈ മരണം ഒരുപക്ഷെ അതൊരു പരമ്പരയുടെ തുടക്കമാവാം …
സത്യത്തില്‍ ശ്രുതിയുടെതു ആത്മഹത്യയായിരുന്നോ ? അല്ല ..അതൊരു കൊലപാതകമായിരുന്നു ..
വിദ്യാഭ്യാസം എന്നത് ജോലിക്കുവേണ്ടിയാനെന്നും , വയിറ്റ് കോളര്‍ ജോബ്‌ കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ സമൂഹത്തില്‍ മാന്യതയുടെ ചീട്ടുകൊട്ടാരം ഇടിഞ്ഞുവീഴുമെന്നും ഉള്ള പൊള്ളയായ ചിന്തകള്‍ നേരിട്ട് പറയാതെയോ പറഞ്ഞോ സമൂഹത്തില്‍ കുത്തിയിറക്കിയ ആരൊക്കെയോ ആകൊലപാതകത്തിന് ഉത്തരവാദികളാണ് … വേറെവിടെക്കൊയോ എത്താന്‍ കൊതിച്ച , മറ്റെന്തൊക്കെയോ ആഗ്രഹമുള്ള ഒരുപാട് പേര്‍ രക്ഷിതാക്കളുടെ താല്‍പ്പര്യത്തിന് മുന്നില്‍ ഏറ്റിയാല്‍ പൊങ്ങാത്ത ലക്ഷങ്ങളുടെ ലോണുമായി ബലിയാടുകളാകുന്നു …. പഠിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ചിലപ്പോഴെല്ലാം ആഗ്രഹത്തില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങി ഇതുപോലെ എരിഞ്ഞടങ്ങേണ്ടി വരുന്നു …..
തോന്നൂരുകളുടെ തുടക്കം വരെ പഠിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ മാത്രം ഉപരിപടനത്തിനു പോയും , ബാക്കിയുള്ളവര്‍ മറ്റു തൊഴിലുകളില്‍ ഏര്പ്പെട്ടും സംതുലാനമായി പോന്നിരുന്നു .. ഇടക്കെപ്പോഴോ , മേലനങ്ങി പണിയുന്നത് അഭിമാന ഭ്രഷ്ടാനെന്നു ചിന്തകള്‍ കുത്തിനിറക്കപ്പെട്ടു …ജീവിക്കാന്‍ കാശുണ്ടാവുക എന്നതില്‍ നിന്നും , കാശുണ്ടാക്കാനായി ജീവിക്കുക എന്ന ചിന്തയും ശക്തമായി എന്ന് വേണം കരുതാന്‍ …
പാരമ്പര്യ — കാര്‍ഷിക മേഖലകളില്‍ കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധ നല്‍കേണ്ട സര്‍ക്കാരുകളുടെ അശ്രദ്ധ , അത്തരം മേഖലകളുടെ മൂല്യ ശോഷണത്തിനോ , അനാകര്‍ഷമാക്കുനതിണോ ഇടയാക്കി … അങ്ങനെ വന്നു വന്നു , കഴിക്കാനുള്ള ഭക്ഷണം പോലും തമിഴനോ , ആന്ദ്രക്കാരാണോ കനിഞ്ഞാല്‍ കിട്ടുമെന്ന സ്ഥിതിയില്‍ എത്തിനില്‍ക്കുന്നു …കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ സുഖസൌകര്യങ്ങള്‍ക്ക് പിന്നാലെ പായുമ്പോ വേറെന്തൊക്കെയോ വിസ്മരിക്കപ്പെട്ടു …
ഒരു സെന്റു ഭൂമിക്കു അയ്യായിരമോ പതിനായിരത്തില്‍ താഴെയോ വിലയുണ്ടായിരുന്ന അവസ്ഥയില്‍ നിന്നും , ഇപ്പോള്‍ ലക്ഷങ്ങളിലും ശത ലക്ഷങ്ങളിലും എത്തി നില്‍ക്കുന്നു …ഒരു വര്ഷം പതിനായിരക്കണക്കിനു എന്ജിനീയറിംഗ് ബിരുദക്കാരും , ആയിരക്കണക്കിന് മെഡിക്കല്‍ രംഗക്കാരും കൊച്ചു കേരളത്തില്‍ പടിച്ച്ചിറങ്ങുന്നു … പണ്ട് പണ്ട് ടൈപ്പ് റൈറ്റിംഗ് പടിച്ച്ചിരുന്നവരെപ്പോലെ ഇന്നിപ്പോള്‍ നിറയെ മാനെജ്മെന്റ് ബിരുദദാരികളും …
എല്ലാവര്‍ക്കുമുണ്ട് കണ്ണ് നിറയെ സ്വപ്നം … കുരെപ്പെര്‍ക്ക് തല നിറയെ ബാങ്ക് ലോണും ….സത്യത്തില്‍ നല്ലത് പറഞ്ഞു തരുന്ന ആരൊക്കെയോ നമുക്ക് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു …
എല്ലാ തൊഴിലിനും അതിന്റേതായ മാന്യത ഉണ്ടെന്നു വിശ്വസിക്കുന്ന ജനതയാണ് നമുക്കാവശ്യം , എന്ത് പണി ചെയ്യുന്നു എന്നതിനേക്കാള്‍ എത്ര നന്നായി അത് ചെയ്യുന്നു എന്ന് നോക്കുന്ന ഒരു ജനതയാണ് നമുക്കാവശ്യം … മടികൂടാതെ പാരമ്പര്യ മേഖലകളില്‍ ജോലി ചെയ്യാന്‍ തയാറുള്ള ഒരുപാടുപെരെയാണ് നമുക്കാവശ്യം …
ചെയ്യുന്ന ജോലിക്ക് മാന്യമായ വേതനം ഉറപ്പുവരുത്തുന്ന അധികാരികള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ … തൊലിയുടെ നിറമോ , മതമോ നോക്കി റിസര്‍വേഷന്‍ ചെയ്യുന്നതു നിര്‍ത്തി സാമ്പത്തിക ചുറ്റുപാടുകള്‍ നോക്കി മുന്ഗണന വരുന്ന ഒരു സിസ്ടമല്ലേ നമുക്ക് വേണ്ടത് … കാശുള്ളവന്‍ വീണ്ടും കാശുകാരനായും , ദരിദ്രന്‍ ചെറ്റയായും മാറുന്ന ഇവിടെ എന്തോ എവിടെയോ പിഴചിട്ടില്ലേ ..
ഇവിടെ കൂടുതല്‍ ശ്രുതിമാരുടെ കണ്ണീര്‍ പോഴിയാതിരിക്കട്ടെ … ഇങ്ങനെ പോയാല്‍ കേരളം എങ്ങോട്ട് എന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന , മാറ്റങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന , ചിന്തിക്കുന്ന ഒരുപാടുപേര്‍ വരട്ടെ ..അല്ലെങ്കില്‍ കേരളത്തിനും വാള്‍സ്ത്രീറ്റിനും അതികം ദൂരം ഉണ്ടാവില്ല എന്നോര്‍ത്തുകൊണ്ട് തല്ക്കാലം വിട …
സജിത്ത്
https://www.facebook.com/iamlikethisbloger
© 2012, sajithph. All rights reserved.
Copyright secured by Digiprove © 2012 Sajith ph 
